En nu ben je natuurlijk nieuwsgierig wie en wat er achter dit onwijs gave concept zit. 

Mijn naam is Evert Broenland, ik ben een halve eeuw oud en ik denk met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, dat mijn vrienden en ik experts zijn in het beleven en organiseren van vrienden weekenden met 'de mannen'.
‘Mannenweekend’ heet het bij ons. Twee keer per jaar, vanaf dat we een jaar of twintig waren tot op de dag van vandaag, op zoek naar een plekje voor ons zelf.

Ervaring genoeg dus, want we zijn de afgelopen dertig jaar overal geweest en hebben alles geprobeerd. Hutjes op de hei, hotels, air B&B en alle smaken familieparken die er zijn. Muziek, kaarten, bier drinken en frituur en als het weer het toeliet een potje jeu de boules of voetbal. We hadden in de eerste jaren niet veel meer nodig dan een huisje met een bed, een kaarttafel en een koelkast. En het liefst een stukje gras en dat allemaal voor weinig.
En waar kom je dan uit? Je raadt het al: de bekende familieparken van die tijd. Er was simpelweg niks anders.

Nu ontstaat er automatisch een spanningsveld als een groep van een man of 8, een vrienden weekend gaat houden, op een park waar óók opa en oma met hun kinderen en kleinkinderen een ontspannen en rustig weekend hebben geboekt. In het huisje ernaast natuurlijk. En dat je dan een weekend lang buren bent. Voor sommige van jullie is dit vast een herkenbare situatie. Even voor de goede orde, mijn vriendjes en ik zijn heel lief, ook met een slok op. Ietwat luidruchtig, maar eerder vrolijk dan vervelend. Je vergeet algauw dat je buren hebt op zo’n moment en enige vorm van interactie kan dan eigenlijk niet uitblijven.

Dit was onder andere het geval op ons mannenweekend nr. 7. We waren terecht gekomen op een vrij nieuw familiepark, van Landall volgens mij.

Het was een zonnig voorjaarsweekend en we waren begin 20. Dus in blote bast, met bier, een jeu de boules toernooi in de tuin met bijbehorend fanatiek gejuich en geschreeuw. Alles onder muzikale begeleiding van een I-pod en een box. We hadden een heerlijke middag en dat vonden de buren eigenlijk ook. We hadden mazzel, ze vonden ons wel gezellig en zo raakte ik in gesprek met de buurvrouw.

Het was een leuk gesprek. De dame in kwestie was politieagente en ik lichtelijk aangeschoten en na de beleefde koetjes en kalfjes, ging het gesprek uiteindelijk over het ontstaan van onze groep. Wie wij waren en waar we vandaan kwamen, wat ons bond en wat wij nu eigenlijk kwamen doen. Nadat ik de doelen (vriendschap, muziek, bier, kaarten, brallen, etc.) had uitgelegd en verteld had dat het eigenlijk ook was om gewoon even lomp en onbenullig te kunnen doen, stelde zij mij de vraag: "En waarom doen jullie dat dan hier?". Waarop mijn antwoord was: "Waar moeten we dán heen?"

Dit gesprek, deze twee vragen zijn de basis dit alles. Er was en is geen speciale plek voor. Het plantte toen het idee van een uniek mannenweekend als een zaadje in mijn hoofd en dat idee is daar alleen maar beter geworden. En nu, ruim 25 jaar later, is het tijd. Het zaadje dat wachtte met ontkiemen totdat álle voorwaarden gunstig waren, is ermee begonnen.

Ik ben er klaar voor. Het NLF concept is uniek. Het krijgt steeds meer vorm. En als het mij, met jouw support, gaat lukken dit van de grond te krijgen dan denk ik dat er heel veel kerels zijn die er, samen met elkaar, een heleboel plezier gaan beleven. Ik hoop er hier alvast een paar te vinden!

Mag ik u groeten,

Evert Broenland.